بقعهی هارونیه به عنوان تنها اثر باقیمانده در شهر توس شناخته میشود و در سالهای اخیر به کمک سازمان آثار ملی و فرهنگی خراسان، حصاری دور آن کشیده شده و فضای سبزی در اطراف آن ایجاد شده است. این اثر در تاریخ پانزدهم دیماه ۱۳۱۰ با شماره ۱۷۳ در فهرست آثار تاریخی ایران ثبت گردید. در ادامه، در سال ۱۳۸۲، این بنا تحت عنوان آرامگاه منسوب به امام غزالی با شماره ۸۹۴۴ به فهرست آثار ملی ایران اضافه شد.
در مورد کاربری بقعهی هارونیه، افسانههای متعددی وجود دارد. یکی از این افسانهها بیان میکند که هارون الرشید از این مکان برای زندانی کردن مجرمان استفاده میکرده است. همچنین گفته میشود که این بنا در دورهی پیش از اسلام آتشکده بوده و برخی دیگر معتقدند که محل شکنجهی امام موسی کاظم و پیروانش بوده است. علاوه بر این، در متون قدیمی از این بنا به عنوان نقارهخانه و مامونیه نیز یاد شده است.